Liefhebben is loslaten leerde mijn moeder mij vroeger. En dat zinnetje hoor ik regelmatig terug. Niet alleen ten opzichte van m'n eigen kinderen wanneer ze willen paard rijden, maar vaak ook in ons werk met volwassenen.
Wanneer ik iemand leer kennen, een persoon met veel vragen, te midden van een moeilijke situatie, leer ik loslaten. Want ik krijg de persoon lief.
Ik luister, geef raad, help, ben aanwezig en beschikbaar.
Dat is wat ik wel kan doen.
Ik laat los want ik heb lief.
Ik leer dit elke dag weer te doen zonder forceren. Zonder aan te dringen of te herhalen. Ik maak mijn boodschap duidelijk en laat dan los, want ik heb lief.
Diep in mij wil ik forceren, aandringen en herhalen om zeker te weten dat die persoon mij echt heeft begrepen, maar ik heb lief, dus laat ik los.
Diep in mij wil ik alles op één dag oplossen en het gauw zelf regelen, maar ik laat los, omdat ik lief heb.
Dit blijft één van de moeilijkste lessen voor mij.
Loslaten omdat ik lief heb.
Lief hebben en dus loslaten.
Reactie plaatsen
Reacties