Onderstaande brief van Gijsbertha is een terugblik op hun moeilijke omschakeling na hun verlofperiode in Nederland. Ook vertelt ze hoe ze vooruit kijkt naar de toekomst en wat hun grote wens is. Dit als antwoord op vragen vanuit het bestuur. (Gijsbertha heeft ingestemd met de plaatsing van haar persoonlijke verhaal op onze website.) 

 

"Daar zit ik dan, beetje laat maar overdag is het huidiglijk een uitdaging om administratie te doen. 

Het gaat gelukkig heel wat beter met ons. Het gemis blijft en daar moeten we gewoon weer mee leren leven. Het voelt een beetje zoals rouw.

Wij denken dat de moeilijke omschakeling kwam door een paar dingen.

1) We waren in Nederland nergens als gast maar woonde echt zelf in Nederland, dit maakte het verblijf bijzonder goed, ook doordat we mensen konden ontvangen. En Adam en Zoë die hun eigen plekje hadden en genoten van hun 'eigen' Nederlandse huis.

2) Andere reden is denken we doordat Adam en Zoë hun Nederlandse familie en vrienden zo hebben genoten, Adam en Zoë waren echt deel van ons verblijf daar en missen die aanspraak nu. Ze praten nog elke dag over Nederland.

3) Doordat we zolang weg waren uit het werk moesten we ook weer onze draai zien te vinden. Dit was moeilijker omdat we nog nooit zolang zijn weg geweest.   

4) We missen hier een echt netwerk. We hebben kennissen/vrienden maar het is toch heel anders. Ons netwerk blijven we missen. Het zijn echt twee werelden en het is heel moeilijk om daar een goede balans in zien te vinden hoe wij dit kunnen delen met ons netwerk. Veel mensen hebben geen idee hoe het er eigenlijk echt aan toe gaat.

 

Wat betreft de toekomst,